Otto Virtanen

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Otto Virtanen
Ilustracja
Państwo

 Finlandia

Data i miejsce urodzenia

21 czerwca 2001
Hyvinkää

Wzrost

193 cm

Gra

praworęczny, oburęczny bekhend

Status profesjonalny

2018

Trener

Jan De Witt

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

0

Najwyżej w rankingu

109 (3 kwietnia 2023)

Australian Open

1Q (2023)

Roland Garros

2Q (2023)

Wimbledon

3Q (2023)

US Open

1R (2023)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

0

Najwyżej w rankingu

243 (16 czerwca 2023)

Otto Virtanen (ur. 21 czerwca 2001 w Hyvinkää) – fiński tenisista, zwycięzca juniorskiego Wimbledonu 2018 w grze podwójnej.

Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]

W karierze zwyciężył w trzech singlowych oraz jednym deblowym turnieju cyklu ATP Challenger Tour. Ponadto wygrał trzy singlowe oraz jeden deblowy turniej rangi ITF.

W 2018 roku, startując w parze z Yankım Erelem, zwyciężył w juniorskim Wimbledonie w grze podwójnej. W finale debel pokonał Nicolása Mejíę oraz Ondřeja Štylera.

Najwyżej sklasyfikowany w rankingu gry pojedynczej był na 109. miejscu (3 kwietnia 2023), a w klasyfikacji gry podwójnej na 243. pozycji (16 czerwca 2023).

Zwycięstwa w turniejach ATP Challenger Tour[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Zwycięzca 1. 6 listopada 2022 Bergamo Twarda (hala) Niemcy Jan-Lennard Struff 6:2, 7:5
Zwycięzca 2. 12 marca 2023 Lugano Twarda (hala) Turcja Cem İlkel 6:4, 7:6(5)
Zwycięzca 3. 2 kwietnia 2023 Lille Twarda (hala) Australia Max Purcell 6:7(3), 6:4, 6:2

Gra podwójna[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 30 października 2022 Brest Twarda (hala) Norwegia Viktor Durasovic Szwecja Filip Bergevi
Grecja Petros Tsitsipas
6:4, 6:4

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych[edytuj | edytuj kod]

Gra podwójna (1-0)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 15 lipca 2018 Wimbledon, Londyn Trawiasta Turcja Yankı Erel Kolumbia Nicolás Mejía
Czechy Ondřej Štyler
7:6(5), 6:4

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]